De eerste teleurstelling, én andere mooie dingen - Reisverslag uit Leeds, Verenigd Koninkrijk van Cheryl Joemrati - WaarBenJij.nu De eerste teleurstelling, én andere mooie dingen - Reisverslag uit Leeds, Verenigd Koninkrijk van Cheryl Joemrati - WaarBenJij.nu

De eerste teleurstelling, én andere mooie dingen

Door: Cheryl

Blijf op de hoogte en volg Cheryl

24 September 2014 | Verenigd Koninkrijk, Leeds

England, oh England.. Wat heb je me teleurgesteld! Een dag na aankomst ben ik naar de supermarkt gegaan om de eerste boodschapjes te halen. Met niet al te veel verwachtingen doch hoopvol, had ik mezelf voor het kaasschap geïnstalleerd. Ik – als vreselijke kaasliefhebber – stond lang te kijken naar wat ze allemaal hadden, terwijl het eigenlijk niet zo veel was. Ik heb uiteindelijk een pakje kaas gevonden waar op stond “EDAM”, de Nederlandse vlag en de topografie van Nederland. Dat moest wel goed zijn! Het was zo’n kleine verpakking met slechts 8 schamele miniplakjes kaas voor £ 2,5 (omgerekend iets meer dan €3). Maar, het was Nederlandse kaas! – dacht ik. Bij thuiskomst heb ik meteen een broodjes kaas proberen te eten maar mi gado, wat was dat smerig! Blijkt dat ieder halve zool z’n kaas Edammer kaas mag noemen en het niet eens in Nederland gemaakt is. Zelfs de voorverpakte +10 Slankie Kaas smaakte beter (die overigens iets weg heeft van elastiek). Ik ben meteen afgekickt.

Het is hier over het algemeen redelijk grauw, maar als er al slechts drie zonnestralen door de wolken breken, komen er ineens allemaal zonnebrillen tevoorschijn! Na 4 dagen doe ik maar gewoon mee met deze traditie. Nog iets wat me is opgevallen; de bijzondere vormen en stijlen van kapsels. Ik heb wat collega’s die altijd een kunstwerk maken van hun haar, maar hier is het redelijk normaal dat nogal lang haar rechtovereind staat. Ik heb qua gekke kapsels redelijk wat gezien in Amsterdam, maar dit overtreft de boel.

Fietsen durf ik nog steeds niet aan. Ik heb met iemand staan kletsen wat betreft het fietsen en de Rechten van de Fietser in Engeland (die zijn er wel, maar worden nergens toegepast). Ik vertelde dat ik een fiets wilde zodat ik naar school kon per fiets (het is 45 min lopen naar de City Campus) en eventueel na het uitgaan op de fiets naar huis kan en niet steeds een taxi hoef te pakken. Ik werd vierkant in m’n gezicht uitgelachen. Die gekke Hollander dacht s avonds wel even te fietsen naar huis, mooi niet. Fietsen is ’s avonds hier niet echt een ding en ze rijden hier als idioten en dus niet veilig – zeker als je geen enkel recht hebt als fietser en er geen fietspaden zijn. Taxi’s zijn hier redelijk goedkoop en deze markt wordt voornamelijk ‘geleid’ door Pakistanen en Indiërs. Stap je bij een blanke in, word je gegarandeerd afgezet. Rules of the game.
Maandag ben ik voor het eerst naar school geweest voor de introductieweek. Zo chaotisch als ik ben, zat mijn paspoort nog in een andere tas en kon ik niet worden ingeschreven. Gelukkig heb ik dat dinsdag nog kunnen doen. Alle Erasmus studenten waren verdeeld over 2 zalen en ik zat toevallig bij Jesse in de zaal. Na de presentatie zaten we (nogal luid) te kletsen en trokken we de aandacht van twee andere Nederlanders uit Amsterdam, die studeren in Haarlem. We hebben nog een Finse jongen ontmoet en we zijn vervolgens naar een tentje gegaan om te lunchen. We hebben daar elkaar wat beter leren kennen en wat afspraken gemaakt voor de rest van de week en aan welke tripjes we gaan deelnemen.

De school staat in het centrum van Leeds. We hebben door het oude gedeelte van Leeds gelopen en wat is het eigenlijk een mooie stad! Het heeft een kathedraal, barst van de kerken, parkjes en hele gezellige restaurantjes/koffiebarretjes. Nooit gedacht dat het echt zo veel te bieden heeft – het is de vierde grootste stad van Engeland.

Wat voetbal betreft, gaat het er hier nogal heftig aan toe. Als je denkt dat Ajax-Feyenoord al heel wat bombarie met zich mee brengt, ieder weekend is het feest hier (en dan niet heel positief). De aanhangers van Leeds United zijn “pretty intense” en de supporters van de tegenpartij worden begeleid door de politie. Jesse en ik hebben dus zo’n colonne voorbij zien komen. We dachten eerst dat er iets ergs aan de hand was omdat er ontiegelijk veel motoragenten voorbij kwamen, vervolgens een soort ME-busje en daarachter een bus met allemaal supporters van de tegenpartij. Die zaten overigens te slaan op de ramen en geluiden als beesten te maken (van die mooie Engelse mannen met dat piek haar en gitzwarte tanden, ja die ja) om te laten zien dat ze waren aangekomen. Na de bus met supporters reed er daar achter weer een ME-busje en daarachter weer motoragenten. We stonden vol bewondering te kijken en ik snapte er eerst niks van. Achter ons stond een man uit Zuid-Afrika en die kon ons dus verstaan. Hij was zo aardig om uit te leggen wat er gaande was. Schijnt hier dus heel normaal te zijn. In de meeste restaurants laten ze ook geen gasten toe die een voetbalshirt aan hebben, want het is dus eerder uitgelopen op een vechtpartij.

De “metro” is inmiddels mijn vriend geworden. Het gaat hier nog heel ouderwets met kaartjes die je per dag kan kopen. Een abonnement kan alleen voor alle lijnen en gaat nog met een pasfoto en een boekje – uit luidheid koop iedere dag maar een retourtje met jawel, papieren kaartjes. Hij rijdt trouwens een keer in het half uur. De metro maakt meer herrie, tijdens het optrekken én rijden, dan een stoomlocomotief en draagt heftig bij aan de luchtvervuiling. Ik zeg het niet snel, maar in Engeland kunnen ze een voorbeeld nemen aan de NS!

Ik moet nog steeds wennen aan de munteenheid hier. De ponden zijn best dik en ik word niet heel veel wijzer van alle andere muntjes. De waarde staat er behoorlijk klein op geschreven of op een hele gekke plek. Ik geef ook meestal maar het grootste bedrag dat ik heb, zodat ik niet sta te treuzelen de rij ophoud. Gevolg, een portemonnee die amper dicht kan omdat er te veel muntjes in zitten.. Oeps!

Uitgaan is hier trouwens ook wel leuk. Engelsen beginnen dus vroeg met drinken (en zijn vroeg dronken) omdat alles hier ook weer vroeg is afgelopen. De meeste feestjes beginnen hier om een uur of 20.00/21.00 en zijn afgelopen om 2 uur. Is wel fijn dat je nog wat slaap kan pakken en de volgende ochtend niet heel brak aan de dag kan beginnen.

Zoals jullie merken ben ik nog redelijk onder de indruk van alles wat er om me heen gebeurt. Kracht om heel veel uit te gaan heb ik nog niet, ik slaap redelijk vroeg en wordt ook laat pas weer wakker. Ik zal waarschijnlijk nog wel last hebben van een jet lag ;)

Cheers!

  • 24 September 2014 - 23:31

    Bartje:

    Klinkt allemaal super gaaf lief! Lekker genieten daar en over een maandje kom ik maar eens kijken hoe dat Engelse leven er nou echt aantoe gaat! :) xxx

  • 25 September 2014 - 10:19

    Bibi:

    heerlijk verhaal Cher! haha die britten, met uitgaan touperen ze haar nog net niet steil omhoog :P heb je al een tanning mitt en zelfbruiner aangeschaft? is daar ook HELEMAAL je van het :P geniet er van en laat je niet van de kaart brengen bij de kassa, dan wachten die mensen maar ff hoor :) kijk uit naar je volgende verhaal, hele dikke zoen!

  • 25 September 2014 - 10:37

    Yvonne:

    O Cheryltje wat leest het weer heerlijk weg!

  • 30 September 2014 - 14:00

    Lisanne:

    Geweldig verhaal Cheryl!
    Ik kijk uit naar de rest.
    Heeeel veel plezier daar! xx

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Cheryl

Studente aan de Haagse Hogeschool (European Studies) en voor een semester naar Engeland!

Actief sinds 17 Aug. 2014
Verslag gelezen: 372
Totaal aantal bezoekers 6630

Voorgaande reizen:

22 September 2014 - 01 Februari 2015

Mijn eerste reis - Studeren in Engeland

Landen bezocht: