Dublin. Malta. Amsterdam.
Door: Cheryl
Blijf op de hoogte en volg Cheryl
08 December 2014 | Verenigd Koninkrijk, Leeds
Samen met Yasmina en Marwan zijn we 3 dagen naar Dublin gegaan. Hoewel ik er al geweest was, vond ik het leuk om nog een keer te gaan. De vorige keer was met Bart, wat betekent uitgaan, vroeg genoeg aankomen in het hotel om een ontbijtje mee te pakken, roesjes uitslapen tot een uur of 16/17, opfrissen en dineren, terug naar het hotel om om te kleden en vervolgens weer uit te gaan. Daar is op zich niks mis mee, maar je hebt geen tijd om nog andere dingen dan het uitgaansleven te zien. Nu hadden we dat echter wel. Vliegtickets waren trouwens maar 20 pond. Vrijdagavond ging ik alvast naar Yasmina, waar we een taxi voor die nacht hadden geboekt om richting het vliegveld te gaan. Behoorlijk kapot van een gebroken nacht kwamen we om 5 uur aan op het vliegveld, en anderhalf uur later zaten we in het vliegtuig. Marwan en ik hadden het behoorlijk druk met liedjes zingen en iedere andere vorm van onszelf entertainen. Het vliegtuig was iets te vaak gebruikt de afgelopen dagen en had problemen met opstarten, werd ons verteld. Yasmina schaamde zich kapot nadat we her en der wat blikken kregen van medepassagiers toen we door bleven zingen (hallo buschauffeur, we gaan je bussie slopen..). Eentje vond het wel grappig geloof ik. Sorry Yasmina, maar de karaoke bar wordt je payback time ;). Na 20 minuten vertraging konden we eindelijk vertrekken en vielen we al snel in slaap. Eenmaal aangekomen ging er een bus naar ons hostel. Ik had nog nooit overnacht in een hostel en ik weet ook zeker dat ik dat nooit meer doe. Het was een hele ervaring op zich, maar met 12 man op één kamer is niet echt mijn ding. Constant slaapt er iemand, wat betekent dat de gordijnen eigenlijk altijd dicht zijn en het licht vermijd je liever ook. Dan moet je ook nog stilletjes door de kamer lopen, wat mij nooit lukt als het moet. Ik laat dan dingen uit m’n handen vallen of loop ergens tegen aan. Zachtjes binnenkomen na het uitgaan kan ik ook niet. Het ontbijt was trouwens wel erg lekker. Het was niet veel bijzonders maar in ieder geval genoeg (getoast brood, jammetjes, sinasappelsap, eitjes). Nadat we zaterdagochtend onze spullen hadden gedropt in het hostel zijn we door de stad gaan lopen, winkeltjes bekeken, gegeten en in het park geluierd. We hadden mazzel met het weer, het zonnetje scheen volop. S avonds zijn we lekker gaan eten en hebben we in een kroeg/club wat dansjes gedaan. Zondag zijn we naar de Guinness Brewery gegaan (bierbrouwerij). Het is een gigantisch maar prachtig museum waar je kan zien hoe ieder proces verloopt. Daarnaast wordt er ook nog wat verteld over de uitvinder en zijn familie. Tot slot konden we zelf nog naar de ‘Guinness Academy’ om zelf echte Guinness biertjes te leren tappen, gevolgd door een certificaat. Volgens mij zijn we daar ruim 3,5 uur zoet geweest. Daarna hebben we nog wat gegeten en ben ik terug gegaan want ik had heel veel last van m’n rug en m’n benen door het lopen. Maandagochtend vroeg vlogen we weer terug naar Leeds.
Afgelopen donderdag was het eindelijk weer zover. Amber en ik waren herenigd! Ook weer veel te vroeg moest ik naar het vliegveld maar dit keer kon het me niks schelen, ik had er zo ontzettend veel zin in! Om 7 uur ’s ochtends vloog ik richting het kleine eiland. Ik zat naast een meneer die het een prima tijdstip vond om zich vol te gooien met bier, wodka en whisky. Nadat ik voor de derde keer bier over me heen had gekregen en hij inmiddels knetter dronken was, ben ik naar het cabine personeel gegaan en gevraagd of het normaal is om iemand alcohol te blijven schenken als-ie dronken is. Volgens mij mag dat namelijk niet. De fantastische crew van Ryan Air reageerde behoorlijk laconiek dat ik zei dat ik me niet heel prettig voelde naast hem (ik heb het echt heel netjes gehouden). Ze zeiden me dat ze hem dan maar geen alcohol meer gingen schenken, wat naar mijn idee niet echt helpt, 20 minuten voor landen. Vervolgens mompelde de steward iets dat het allemaal wel meeviel. Lichtelijk overdonderd door hun reactie heb ik mn spullen gepakt en ben verhuisd naar de achterkant van het vliegtuig. Eenmaal geland stond ik dus nu ook als eerste bij de deur waardoor de mompelende steward tegen me zei; thank you so much for flying with Ryan Air my love! Mijn Hollandse nuchterheid kwam door zijn eerdere reactie naar boven toen hij zei “my love” en heb ik iets terug gezegd wat ik niet en publique ga vermelden. Erg vriendelijk was het niet. Omdat ik als een van de eerste uit het vliegtuig kwam was ik ook zo door alle controles heen, liep ik zo door de aankomstdeur en zag ik daar mijn jarige jet aka Amber al staan. Alle boosheid was meteen weg en er werd plaats gemaakt voor een hele boel knuffels en verjaardagsliedjes. We hebben de bus gepakt naar haar Residence. Jas en vest werden opgeborgen en de zonnebril kwam tevoorschijn. Nadat ik haar crib had bewonderd en wat huisgenootjes van haar had ontmoet, zijn we naar Mdina gegaan en hebben we taart gegeten. Een hele beste taart. Een hele beste, lékkere taart! Wauw. Vervolgens hebben we het stadje afgelopen en heel veel dingen bewonderd maar vooral genoten. Genoten van het mooie weer, samen grapjes maken en heel hard lachen. Er kwam nog een pakketje van haar ouders toevallig aan die dag met wat verjaardagscadeautjes en een kleine sint-verjaardagskypesessie met haar vriendinnetjes van thuis. Haar huisgenoten hadden een prachtige en bizar lekkere taart laten maken voor haar verjaardag waar ze ’s avonds mee aan kwamen en iedereen begon te zingen. Nadat we allemaal een stuk taart naar binnen hadden gewerkt zijn we uitgegaan. De meeste clubs zitten in één straat, wat best makkelijk is als je elkaar kwijtraakt. We hebben behoorlijk wat dansjes gedaan en een hele leuke avond gehad. Volgens mij voelde Amber zich best jarig ^^ . Vrijdag zijn we naar Valetta gegaan, wederom rondgelopen en overal gegeten. Het eten is zo ontzettend lekker en ook nog eens goedkoop. Ik voelde aan mijn lijf dat ik wat schade moest inhalen van de afgelopen maanden in Engeland ;-) . Nee oke, ik hou gewoon van eten. Zaterdag wilde we naar the Blue Lagoon, komen we aan bij de boot, gaat er geen boot meer naar the Blue Lagoon. Balen. Dan kun je twee dingen doen, of ander half uur in de bus terug, of je pakt de (enige) andere boot naar Gozo – een ander eilandje. We hadden besloten om naar Gozo te gaan. Op Gozo heb je een soort klif die zo ontstaan is door het water dat er steeds tegenaan klettert en de heftige wind. Er zitten een soort dalletjes in, dus we hebben onze handdoeken daar neergelegd, muziekje aan, eten erbij en heel hard genieten van het zonnetje. ’s Avonds zijn we uit eten gegaan met haar huisgenootjes, dat was een hele mooie afsluiting van een pracht weekend! Amber, dankjewel! Ik heb genoten!
Next stop? Amsterdam! Volgende week donderdag (18 december) kom ik weer even thuis :)
-
09 December 2014 - 12:39
Yvonne:
Wat weer een heerlijk verhaal, en wat een leuke reactie hieronder? -
09 December 2014 - 12:39
Yvonne:
......hierboven dus..... -
10 December 2014 - 09:51
Cheryl:
Hihi dankjewel voor je trouwe reacties Yvonne! :)
Blijkbaar wil er iemand graag met me mee reizen ;-)
Nee, geen idee wie dat is. Hoe gaat het met jullie? X -
17 December 2014 - 22:40
Bart:
Haha wat is dat toch met de combi jij, ik en uitgaan he? Snap er nog steeds niks van.. Al is het Amsterdam, Dublin of Leeds, iets anders dan slapen uitgaan en feesten is er bijna niet als wij samen zijn ghehe.
Morgenavond ben je weer op Hollandse bodem en kunnen we onze feestjes voortzetten yeah!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley