We love Rugby!

Gisteren was de Rugby Varsity of the year. Het eerste team van de University of Leeds tegen Leeds Beckett University. Als je nog nooit zo iets hebt meegemaakt, weet je ook niet wat het is om erbij te zijn. Dit is iets wat je gewoon niet kan uitleggen. Rugby is hier een hele fanatieke sport. We waren met een leuke groep internationals naar het stadion gegaan. Alles was heel goed beveiligd, eten en drinken was niet toegestaan, je werd gefouilleerd en tassen werden uitvoerig gecheckt. Eenmaal binnen zijn we het stadion ingegaan en beetje bij beetje werd het gevuld door supporters. We werden vermaakt door dansclubjes van beide uni’s, een huisband, de mascottes van de uni’s en het warm lopen van de spelers totdat het echt begon. De spelers kwamen het stadion in en verwelkomd door gejoel en gejuich van de supporters. Menige stemmen zijn verloren gegaan tijdens de wedstrijd want iedereen schreeuwt z’n longen uit z’n lijf, en wij? Wij deden gewoon mee!
Toen alle spelers op een lijn stonden en alle namen genoemd werden, werd er gevraagd om een minuut te klappen voor een van de spelers van de University of Leeds, die is omgekomen bij de vliegtuigramp in Oekraïne. Ondanks dat de supporters van onze Uni fel zijn naar de ‘aartsrivalen’ was het indrukwekkend hoe hard zij geklapt hebben. Ik werd er van binnen even stil van.
De wedstrijd begon en alle liedjes (o.a. het is stil aan de overkant op z’n Engels) werden gezongen en vaak herhaald. Het leuke was, dat niemand van onze groep ook maar iets snapte van rugby maar als we de jongens voor ons hoorde schreeuwen en joelen, wij ook gingen schreeuwen en joelen. Ik heb nog nooit 2 x 40 minuten zo gefascineerd naar iets zitten kijken waar ik werkelijk waar niets van snapte.
Het liep tot de laatste vijf minuten redelijke gelijk op, maar uiteindelijk heeft Leeds Beckett gewonnen met 46-30! Van de puntentelling snapte we trouwens ook niks, de ene keer was een goal 2 punten waard, de andere keer 3 of soms zelfs 5. Het was heel bijzonder om dit mee te maken.

In het kader van, “als je iets doet, moet je het goed doen”, performen hier de straatartiesten. Zangers en zangeressen pakken uit met microfoons en versterkers. Het is echt een feestje om naar te kijken. Alles wat op straat gedaan wordt (dansen, zingen, schilderen, portretten maken), wordt gedaan door mensen die het ook echt kunnen. Ik heb nog geen enkele valse zanger of zangeres gehoord. In Nederland is dat wel eens anders.

Ik heb nog wat huiswerk gedaan naar aanleiding van de stad Leeds. Leeds is van oudsher een stad die dichterbevolkt werd door de Industriële Revolutie. Voornamelijk de wolwevers uit Vlaanderen vertrokken in de 14e eeuw naar Leeds omdat er hier werk was in deze industrie. Dat betekende dat er gauw veel huizen moesten komen, om alle werkers onderdak te kunnen geven. Grappig genoeg zijn een hoop dingen zo blijven staan en vaak alleen wat gerenoveerd. Vanuit de trein heb je een mooi uitzicht op een berg, die vol staat gebouwd met huizen. Het is hier over het algemeen ‘redelijk’ heuvelachtig en er staat eigenlijk niks waterpas. In mijn huis merk je dat voornamelijk met de deuren. Zonder dat je er moeite voor hoeft te doen, of er aan te denken, valt iedere deur achter je kont dicht omdat het huis zo scheef staat. Met iedere deur bedoel ik écht iedere deur, voor de koelkast en mijn kledingkast geldt het zelfde verhaal. Van de Industriële Revolutie is eigenlijk nog weinig over, Leeds kenmerkt zichzelf vandaag door alle culturele activiteiten en het onderwijs. Iets wat nog wel terugleidt naar vroeger op de architectuur na, zijn de kerken. Op iedere hoek van de straat vind je bijna wel een kerk. Rond de 14e eeuw waren mensen nog heel gelovig en werd er veel gebeden in kerken. Nu is dat niet meer zo, maar alle kerken zijn nog wel open omdat ze gefinancierd worden door de gemeente als zijnde cultureel erfgoed. Dus, mocht ik ooit nog willen biechten en al mijn zondes weg bidden, kansen genoeg :-)

Iets wat me is opgevallen betreffende de mode; dames dragen hier bijna allemaal hogebillenbroeken en naveltruitjes. Hogebillenbroeken zijn van die broeken die beginnen zo onder je navel en eindigen vijf centimeter boven je enkels (In Nederland: Hoogwaterbroeken). Mijn heerlijk zittende baggybroeken worden hier vreemd aangekeken. Tijdens het uitgaan wordt alles uit de kast getrokken: Schoenen met enorme plateauzolen, dames hebben hun gezicht met plamuursel van de Gamma dichtgesmeerd (geloof me, dit kun je geen make-up meer noemen) en wederom de kapsels in iedere variant.

Nog iets anders wat me is opgevallen in de supermarkt; de sigaretten zijn afgeschermd met platen. Zoiets als: “Als je het niet ziet, dan is het er niet”. Als je in de rij staat te wachten om je boodschappen af te rekenen, word je dus niet afgeleidt door de sigaretten die ze verkopen. Op zich een handig systeem om jongeren niet aan het roken te krijgen. Sigaretten zijn hier trouwens ongelooflijk duur. Ik sta regelmatig met mijn Appie klanten te kletsen als de prijs weer omhoog gaat van een pakje sigaretten, maar hier moet je niet verbaasd kijken van de prijs. Even een kleine indicatie voor de non-smokers: Een pakje Marlboro van 19 sigaretten is in Nederland €6, in Engeland £ 8,5 (€10,90) en een grote van 27(?) stuks van €8 is in Engeland £12 (€15,35).

De introductie week zit erop! In Den Haag betekende mijn introweken in 2 weken: twee feestjes en een hele hoop uitleg over de vakken, blackboard, wie je moet contacten voor wat, hoe de school in elkaar steekt en hoe de bieb werkt. Leeds in één week: 10 intro feestjes en één middag op school voor uitleg over de vakken, regels als Erasmus student, cijfertelling en een freshers fair. Ik zeg uitstekend geregeld!! Helaas heb ik niet zo veel van de feestjes kunnen meemaken, ik ben ziek geweest door of het drinken van kraanwater of verkeerd voedsel. Kraanwater smaakt hier naar chloor en als je gedoucht hebt, stink je nog naar zwembad. Ik heb mn lesje geleerd en koop nu iedere keer flessen water. Je vergeet gewoon dat Nederland het schoonste kraanwater van de wereld heeft.

Mijn lesrooster is trouwens niet veel soeps, ik dacht eerst dat er een foutje was gemaakt door de roostermakers en dat het alsnog niet goed was gegaan met mijn vakken maar dat was het dus wel. Ik heb maar 3 vakken. Ieder vak telt 1 lecture (hoorcollege van 60 min) en 1 seminar (werkcollege van 120 min). Voor alle rekenkundige onder ons, ik heb inderdaad maar 9 uur les per week. Ik vrees dat de overige 31 uur zelf studie zijn.
Mijn vakken zijn ontzettend leuk. Bij twee van de drie ben ik de enige Erasmus student. De anderen zijn allemaal Engelse criminologie studenten, het maakt het contact met ze wel iets moeilijker. Ik heb alleen maar essays, dus ik ben naar alle waarschijnlijkheid vroeg klaar in het semester.

So long!